Ketting 87 - Vernoemd naar een lokale godheid

De oudste sporttrofee waarvoor nog steeds gestreden wordt is “The auld mug”, de zilveren trofee die de winnaar van de drie- of vierjaarlijkse America’s Cup in ontvangst mag nemen.  Die weinig bescheiden waterkan werd al in 1851 vervaardigd door zilversmid Garrard’s uit Londen.  De oudste sporttrofee waarvoor al het vaakst werd gestreden vinden we echter in het rugby.  Al sinds 1879 wordt er jaarlijks om gestreden door 15 stoere Schotten en 15 energieke Engelsen.  Omdat het jaarlijks gebeurd, werd al 127 keer om gestreden.  90 keer vaker dan om “The auld mug” dus.    

• De rugbytrofee zelf werd in 1878 gemaakt van 270 volzilveren roepies die, toen de plaatselijke rugbyclub werd ontbonden, bij de lokale bank werden opgehaald toen hun rekening er werd afgesloten.  Wat anders te doen dan het geld te versmelten en er een prachtige trofee van te maken, versierd met slangen en een olifant bovenop. De trofee werd geschonken aan de Britten, maar werd wel vernoemd naar de stad (1) waar hij werd vervaardigd.  De naam van die stad verwijst naar een lokale godheid (2).  Haar zwarte variant (3) (maar dan met een iets meer Westerse meisjesnaam) wordt ook als patroonheilige vereerd bij een zwervend volk (4) wier naam echter niets met de gelijknamige stad te maken heeft.
   
• Dat volk wordt al te vaak gestereotypeerd, al leidde het beeld dat ze vooral door muziek en vermaak aan de kost kwamen voor sommigen tot echte internationale erkenning.  Vooral bij onze landgenoot (5).   De naam van de platenmaatschappij (6) waar hij in 1945 zijn eerste album mocht uitbrengen is een allegorie, een vrouwelijke personificatie.  Die naam was een handige truc van een Britse krant om een specifiek verbod te omzeilen.  Zij lieten zich daarvoor graag inspireren door een literair werk (7).  De schrijver daarvan had al wel vaker maatschappij-kritische werken gepubliceerd.  Een door hem in dat werk gelanceerd woord (8) werd midden jaren ’90 van vorige eeuw opnieuw een begrip, maar dan in een heel andere, maar even fictieve wereld.
   
• De naam (9) van 1 van de twee oprichters vinden we ook terug in de keuken.  De Britse wiki-pagina geeft ons zelfs een zicht op de historische origine van dat laatste.  En ook daar blijkt literatuur van cruciaal belang.  Is het toeval ?  Maar de naam van de dichter (10) die zijn “Dinner” afsluit met een kaastaart, kan zelfs doen veronderstellen dat het hier om een eponiem zou kunnen gaan.  Of is dat écht toeval?  Zijn gelijknamige cisterne is vandaag een toeristische attractie in een wereldstad (11).  Daar vinden we ook een ondergrondse kabelspoorweg (12) (zeg niet zomaar metro), die nog steeds de oudste in zijn soort is op het Europese vasteland.
    
• Die naam zou in 1933 een A’ps burgervader (13) inspireren tot een gevatte witz.  En ook diens geboortedorp (en zo maken we weer een ketting mooi rond) werd vernoemd naar een lokale godheid (14).  En zo heeft elke wiki-schrijver zijn waarheid.  Alle talen vermelden plaatsen die wellicht naar deze godheid zijn vernoemd.  Enkel op de Duitstalige wordt ook een Zwitserse plaats (15) vermeld.  En ook die stad kent alles van edele metalen en die kunstig worden verwerkt tot sierraden, niet zelden duurder dan 270 zilveren roepies.  Geniet van een deugddoende boottocht naar het (nu schier- maar vroeger echt) eiland (16) aan de overzijde. 

ONZE VRAAG

Welke filosoof leefde een tijd op het (schier)eiland aan de overzijde van het meer ?