Ketting 82 -  Wie schrijft die blijft

“Een kleine stad met hooguit 10 tot 15 straten, met fraaie rode klinkers die zo recht waren gelegd als tegels in een keuken.  Lage huizen, ook van baksteen, waarvan er talloze getooid waren met betimmeringen in vrolijke, lichte kleuren.  Het leek wel een maquette”  Zo beschreef de Belgische veelschrijver Georges Simenon het havenstadje Delfzijl in zijn “Maigret in Holland”.  Hier in het uiterste noorden van Nederland stond de wieg van de Franse speurneus. Jules Amédée François Maigret, divisiecommissaris van de gerechtelijke politie, recherche-chef.  100 % Frans, maar op 45-jarige leeftijd in 1929 geboren in Delfzijl.  Vijf dagen later was het eerste boek klaar.  
 

• Pas twee jaar later verscheen de pulproman bij Fayard.  Niet onder eigen naam, maar onder een pseudoniem (1) waaronder hij zijn eerste Maigrets liet publiceren.  Zijn bijna perfecte naamgenoot (2) dribbelt al enkele jaren langs verschillende Belgische en Franse clubs.  Diens bijnaam (3) is dan weer het geesteskind van een andere landgenoot (4) uit een verwante sector als de man in onze intro, maar niet echt een veelschrijver.  Een man die zich in zijn werken regelmatig liet leiden door de internationale gebeurtenissen en politiek.  Want wie schrijft, die blijft
   
• Het verhaal (5) waarvoor hij met meer dan 1 knipoog verwees naar de expansieve politiek van Nazi-Duitsland speelt zich af in een fictief land met een tevreden wapenspreuk (6).  Ook voor die spreuk baseerde hij zich op een eerder, historisch citaat wat op zijn beurt al eerder opdook in opera.  Het tekstboekje daarvan was van de hand van een Frans veelschrijver (7) met voorbestemde naam.  Hij overleed echter nog voor hij zijn laatste werk (8) kon voltooien.  Een lot wat trouwens ook de toondichter 3 jaar later, net na het noteren van de laatste noten van het ondertussen herdoopte stuk beschoren was.  Maar ach, wat zal het.  Wie schrijft, die blijft.
   
• Van de jeugdjaren van de man (9) in en van de nieuwe titel van het werk (titel die bij de première overigens terug werd vervangen door de originele) is weinig bekend.  Van ’s mans exploten des te meer.  Zijn stoffelijk overschot werd overgebracht naar een prachtig klooster (10).  Het kerkgewelf is een meesterwerk van laatmiddeleeuwse architectuur en op zich al een bezoek waard (bekijk zeker de foto’s).  Ook de Heilige (11) rechts van de deur van het koorgestoelte op de koortribune nam wel eens de pen ter hand. En ook hij wordt omschreven als een “uitermate productief” schrijver die, wat door velen beschouwd wordt als de voorloper van de autobiografie (12) schreef
   
• Die titel vinden we – ook als autobiografie - ook terug bij een Frans auteur (13) en filosoof, maar in essentie een ordinair goor vetzakske.  Zijn levenspartner (14) bleef hem echter heel zijn leven trouw.  Onafscheidelijk tot ver na hun dood, toch in de States.  De familienaam van de man (15) die in 1867 zorgde dat dit niet “in het land van de Sovjets” is, vinden we ook terug als fictief romanpersonage (16) in een waar referentiewerk in zijn genre.  Niet alleen wie schrijft, die blijft … .

ONZE VRAAG

Uit welke stad is de arts afkomstig waarbij dat personage in de leer was ?

.