Ketting 79 -  Van het éne winters weerfenomeen van stenen en ijs naar een ander van stenen en ijs

Straks dalen de temperaturen, straks wordt het winter.  Dan laat de natuur haar mooiste kunststukjes zien.  Nog veel meer dan in de lente of in de herfst.  En die winterse omstandigheden creëren soms gekke dingen, zoals bij deze “wandelende stenen” die een heus spoor achter zich hebben gelaten.  Pas in 2014 ontdekten wetenschappers dat de stenen zich konden voortbewegen dankzij flinterdunne ijsvorming (en wat meewind).

• De plek waar je dit natuurfenomeen kan waarnemen kreeg dan ook een toepasselijke (zei het, licht ironische) naam (1).  De range in het westen deelt zijn naam met een zeevaarder (2) met een adellijke titel (3) die u meteen bij de Britse literatuur laat terechtkomen.  Een familie met (dankzij vader) een, zeker grammaticaal, bijzondere en unieke naam in Angelsaksische landen. Hun opvoeding genoten ze in 1842 echter “on the old continent” in een Europese hoofdstad (4).  In 1922 werden de gebouwen echter gesloopt.
   
• Het kunstenhuis (5) dat er pas 9 jaar later voor in de plaats kwam vormde door de vele beperkingen die de architect werden opgelegd een heuse uitdaging.  Op basis van de naam van de natuurlijke heuvel (6) waaraan het moest worden ingepland, staat het nu het wel op zijn meest aangewezen plaats.  Nomen est omen.  Al had die heuvel oorspronkelijk een andere meer winterse naam (7).  De prent uit 1726 van haar imposante gebouw en tuinen geeft je ook een beeld van de bedrijvigheid in en rond Europese hoven anno 1700.  Op C vind je een duur woord (8) voor een statussymbool waarvan de eerste exemplaren in de 13^e eeuw verschenen, al kenden de Romeinen er al een voorloper van.
   
• Het gekendste en wellicht meest imposante voorbeeld daarvan werd vernoemd naar een Romeinse emperator (9).  En zelfs dat voorbeeld had roots die zo een 600 jaar teruggingen.  De oorspronkelijke eigenaar (10) ervan had nog wat onroerend goed dat de tand des tijds wist te weerstaan.   Sommigen daarvan op een eiland (11) waar ook heel wat stenen zich hadden verplaatst.  Zijn gekendste pand (12) staat – gevolgd door een zoentje links of rechts – misschien ook in uw tuin of op uw terras. 
   
• Verschillende varianten van dit plantengeslacht (13) schopten het tot nationale bloem of plant.  Opmerkelijk is dat 1 land daarvoor onbaatzuchtig een variant (14) koos die werd vernoemd naar een ander land, zelfs niet een buurland.  Diens Indonesische naam verklaart meteen zijn gebruik in onze contreien in de 16^e eeuw.  En net dat product (15) verloor bij ons sinds enkele jaren bij het begin van de winter (nov-dec) een belangrijke afzetmarkt.  Ook de afschaffing van de dienstplicht deed er geen goed aan.  Een van de gekendere merken door zijn bedenker al even onbaatzuchtig bedacht met een naam die net als bij de bloem, ook verwijst naar een ander land (16).  Ook in dat land deed koning Winter meer dan zijn best met enkele prachtige gletsjers (17) waar je als toerist langs en zelfs letterlijk DOOR kan wandelen (google gerust de foto’s).
   

ONZE VRAAG

De gekendste werd er vernoemd naar een staatsman.  Op welke ijsrivier kijkt die man in eigen land uit?

.