Ketting 76 -  De éne bibliotheek is de andere niet

Beginnen doen we deze week in misschien wel het mooiste gebouw of interieur ter wereld.

Wie er voet op het heilige parket wil zetten moet verplicht vilten slippers aantrekken. Het decoratieve parket van vuren-, noten- en kersenhout uit de regio bestaat al meer dan 250 jaar en moet nog vele jaren blijven voortbestaan.

Van vloer tot plafond is het één groot kunstwerk. En ook nog even dit … Een apotheek levert middeltjes voor onze gezondheid. Boven de ingangsdeur staat prominent het Griekse opschrift “Zielenapotheek”. Mooier kunnen wij een bibliotheek niet omschrijven…

• Toen de Ierse monnik (1) in 612 in het (toen nog) oerwoud toekwam zag hij dat het goed was. Hij bouwde midden in die wildernis niet ver van het grote meer (2) een kleine monnikennederzetting die al snel zou uitgroeien tot een van de belangrijkste culturele centra van Europa en tot de huidige stad. Tussen 1996 en 2006 voerde ze een bitse strijd met Zurich over het eigendomsrecht van het historische artefact (3) op de voorgrond van onze foto. Die leest als een driedimensionaal boek en geeft ons een unieke kijk op het wereldbeeld in de 16e eeuw. Zijn mysterie werd pas recent “al stoemelings” ontrafelt. Dat lees je op de blog van het nationalmuseum. Toen het klooster het object in haar bezit kreeg moest het wel wat “geretoucheerd” worden, vonden de ijdele monniken. Afbeeldingen van reformanten in hun klooster was “not done”. De leerling (4) die gewoon werd overkliederd was voor ons nochtans geen onbekende
   
• De stad (5) waar hij zijn laatste adem uitblies ontving 4 Olympiades geleden het kruim van het kruim van niet-olympische sporters voor hun 4-jaarlijkse hoogmis (6). Sommige van deze sporten zijn ondertussen gepromoveerd naar het trapje hoger. Hier op zeven, ook de variant met zeven (7). Raar maar waar: de bedenker bleek een slager. En ook in zijn thuishaven (8) werd rond 650 een eerste klooster gesticht wat later uitgroeide tot een abdij.
   
• Velen zijn fan, al was de man (9) die hier echt zijn hart verloor niet echt “ne katholieken”. Maar moord en doodslag behoorden in die tijd en in die kringen wellicht tot het normale leven zoals een zoom-meeting in corona-tijden. De Engelse evenknie (10) van de man die de gedenksteen van een liederlijke tekst voorzag, had (nu zeggen we) Belgische schoonouders. Zijn schoonvader (11) (zoals wel vaker: onbekend bij Belgische wiki-schrijvers, maar wel gekend bij de Engelsen en zelfs bij de Italiaanse wiki-collega’s) speelde in 1347 een niet onbelangrijke rol in een humanitaire reddingsactie (12).
   
• Het enige exemplaar in België staat in een ietwat verrassende (en bij vele Vlamingen wellicht weinig gekende) site (13) met een rijke geschiedenis die ooit heel wat grandeur uitstraalde. Haar opdrachtgeefster liet eerst enkele kilometer verderop door dezelfde architect/bouwheer (14) een paleis bouwen. Ook dat paleis verdween, maar veel ander schoons bleef in deze miskende toeristische trekpleister. Ook de geboorteplaats van 14 (15) is meer dan een bezoek waard. Sinds 1998 is ook zij de trotse eigenaar van een museum/bibliotheek/bron van kennis (16). Bezoek zeker zijn/haar eigen site, en je krijgt op de openingspagina en in het logo al meteen een déjà-vu

   

ONZE VRAAG

1900 bleek een cruciaal jaar in haar (en in onze) geschiedenis. Waar maakten de heren hun verbeterde systeem wereldkundig ?