Ketting 31 - 17/10/2020

Eentje over de familie van Jurgen, Bruno, Frank, Ann of Walter ?

En een mijlpaal ! We telden vorige week – gewoon voor de fun – eens een keertje na hoeveel schakels we jullie in onze vorige 30 edities al voor de voeten gooiden. Blijkt dat we (zonder de 30 eindvragen) vorige week strandden op exact 484 schakels. Ergens in deze ketting passeren we dus (niks is toeval) onze number Five O One

• Antwerpens sympathiekste groep bezong in 1978 dit kledingstuk (1) met kant en broderie en strikskes boven de knie. Ma die Nederlandse textielsuper (2), vond het vorige maand (sep 2020) dan toch hoog tijd om na 35 jaar hun eigen exemplaar en topper met vrouwelijke naam (3) in een iets sexyer jasje te steken. (Geniet alvast van het artikel op hln > Nina) Daarvoor werkten ze samen met een studente styling aan een Nederlandse hogeschool. (4)

• Die school leidt je feilloos naar een mythologische figuur (5) die er een erezaak van maakte om zelden tot nooit uit de kleren of de broek te gaan. De ruïnes van een tempel ter ere van haar Romeinse tegenhangster (6) liggen in een stadje (7) dat stof (8) leverde voor een robuust kledingstuk (9) dat zijn naam dankt aan enerzijds zijn kleur (10) …

• … en anderzijds aan nog een andere stad (11). Maar daar blijven we niet te lang hangen. Integendeel ! Over de A7 rijden we met de auto 2 uurtjes noordwaarts (Italianen doen dat vanuit de (pun intended) “slip”-stream wellicht in een uurtje). Zo komen we aan in het geboorteoord (12) van een paus (13) van eenvoudige komaf die wel zijn naam, maar niet het geld noch de reputatie van “die anderen met zijn naam” deelde. Hij gaf een schilder (14) de opdracht om oordeelkundig met (ook pun intended) “dekkende” verf aan de slag te gaan op een bepaald werk (15). Het leverde hem meteen ook een bijzondere bijnaam (16) op.

• Typ de eerste vier letters daarvan in de Nederlandstalige Wikipedia in, en er verschijnt plots een Portugese stad (17). Wie echter iets verder kijkt belandt bij een verwant woord (18) dat opnieuw perfect in ons thema past. Opmerkelijk is dat iets wat wij (und sicherlich auch die Deutscher) nu vanzelfsprekend als één en geheel beschouwen, in de 15e en 16e eeuw nog uit twee losse stuks (19) bestond die met knopen werden bevestigd. Een homofoon van dit duo leidt naar een werkwoord waarbij nat worden onvermijdelijk is, al is dat net de contradictie. En zo komen we terug bij nummer 2. De traditioneel laagste in rang (20) is er mee belast. In de koopvaardij bestaat die in zowel een lichte als een volle versie.

Onze vraag:

Welk specifiek 8-letterig synoniem van dat beroep is niet ordinair, noch heeft het iets te maken met het zich onwettig toe-eigenen van ons thema? Het duidt wel op een materiaal dat gebruikt werd om de waterdichtheid te verzekeren.